باد مـــــى آید...

من سردم است و انگار هیچوقت گرم نخواهم شد ؛

در کوچه باد می آید 

این ابتدای ویرانیست.

 

آن روز هم که دست های تو ویران شدند,

باد می آمد...

فروغ فرخزاد

شب هاى بى تو

تمام شب آنجا میان سینه من کسی

ز نومیدی نفس نفس می زد

کسی به پا می خاست

کسی تو را میخواست...

 فروغ فرخزاد

تیمار|Sorrow

برای کفشی که

همیشه پایت را می زند

فرقی نمی کند

تو راهت را درست رفته باشی یا اشتباه

هر مسیری را با او

همقدم شوی

باز هم

دست آخر

به تاول های پایت می رسی

‪ ‬

آدم ها هم به کفش ها بی شباهت نیستند

کفشی که همیشه پایت را می زند

آدمی که همیشه آزارت می دهد

هیچ وقت نخواهد فهمید

تو چه دردی را تحمل کردی

تا با او همقدم باشی.

‪ ‬

" فروغ فرخزاد"

در کشور من ارزش انسان به نقاب است...

گر تن بدهى...

 دل ندهى کار خراب است

چون خوردن نوشابه که در جام شراب است

گر دل بدهى... 

تن ندهى باز خراب است

این بار نه جام است و نه نوشابه ...

سراب است

اینجا به تو از عشق و وفا هیچ نگویند

چون دغدغه مردم این شهر حجاب است

تن را بدهى...دل ندهى فرق ندارد

یک آیه بخوانند گناه تو ثواب است

اى کاش که دلقک شده بودم نه شاعر

در کشور من ارزش انسان به نقاب است

فروغ فرخزاد

 

هنر عشق

اگر یاد کسی هستیم این هنر اوست ، نه هنر ما ...!

فروغ فرخزاد

شب

من از نهایت شب حرف می زنم

من از نهایت تاریکــــى

و از نهایت شب حرف می زنم...

 

اگر به خانه ی من آمدی

برای من

ای مهربان!

چراغ بیاور

و یک دریچه که از آن

به ازدحام کوچه ی خوشبخت بنگرم ...

 

"فروغ فرخزاد"