درد نام دیگَر من است

بازوان حس شاعرانه ام زخم خورده است

درد هاى پوستى کجا؟

درد دوستى کجا؟

این سماجت عجیب

پافشارى شگفت درد هاست

درد هاى آشنا

درد هاى بومى غریب

دردهاى خانگى

دردهاى کهنه لجوج

اولین قلم

حرف حرفِ درد را در دلم نوشته است

دست سرنوشت خونِ درد را با گِلم سرشته است

پس چگونه سرنوشت ناگریز خویش را  رها کنم؟

درد

رنگ و بوى غنچه دل است

پس چگونه من رنگ و بوى غنچه را زِ برگ هاى تو به توى آن جدا کنم؟

دفتر مرا دست درد مـــــى زند ورق

شعر تازه مرا درد گفته است

درد هم شنفته است

پس در این میانه من از چــه حرف مـــــى زنم؟

درد، حرف نیست

نام دیگَر من است

من چگونه خویش را صدا کنم؟