آن مرد...

چرا؟

برای چه اینقدر زنی
که از یاد آن مرد نمی روی
نمی روی زندگیت را بکنی
ظرفهایت را بشویی
ملافه ات را بتکانی از پنجره
و آنقدر بچه بیاوری که مادر شوی
اما نه
من مطمئنم
مادر بزرگ هم که شوی آن مرد
به تو فکر خواهد کرد
به تو روی نیمکتهای پارک بازنشستگی
به تو در باجه های بانک
به تو با آن ترانه ی لعنتى...

مرگ تدریجى

ما نه زندگی هایمان به قشنگی عکسهاست،

و نه دوست داشتن هایمان به تندی شعرها

ما فقط یک مشت آدم معمولی هستیم! 

که صبح ها صبحانه می خوریم

ظــهــرها ناهار

شــبــهـا غــصـــه!

کجایى گوشه دلم...

فک کن صداش کنى 

کجاااااایى گوشه دلم😔

نُـــت هاى عاشقى .....

دو ر مـــــى  فا..... 

صدایى آشنا.... 

همینطور ادامه میدهد

نت هایى که انگار روى تار هاى دلم نواخته میشوند

باز هم

تکه هاى شکسته قلبم روى صحنه مـــــى آیند

چــه صحنه ى تکرارى

افکار و اندیشه هایم یکــــــــى پس از دیگرى رد میشوند

مانند اتصال نتى به نت بعد

با تمام غم و غُصِه اى که به یادم مـــــى آورد ولى

چقد دوستشان دارم

این نت هاى زیبا و دل نشین چــه میکند با دلم آخر

همین که سکوت میشود

ذهن من مانند یه دسته پرنده از قفس رها میشود

و باز میگردد به همین اتاق تاریک

دوباره 

مـــــى سل فا ره......

و باز هم آن صحنه آشنا دوباره تکرار میشود

اخ که چقد عاشق این تکرار و مرور تو در ذهنم هستم

بى خیال گفتن دوستت دارم...

من نصف عمرم رفته

نصف مانده را هم دو نیم کن

به خواب و بیداری

این هوشیاری هم بیشترش می رود برای

کار و کار و کار

حساب کردم از کل زندگی چند روزی بیشتر وقت ندارم

خب من آدمم 

شام 

غذا

ببخشید دستشویی

حمام

حالا غم و خلوت و سکوت به کنار

چه می ماند از من؟

وای این چند دقیقه چه خاکی به سرم بریزم؟

هر جور محاسبه می کنم 

داشتنت دیگر فایده ای ندارد

دیر شده 

من کی ناز تو را بخرم

کی بگویی با اجازه ی فلانی بله

کی برویم سفر

کی بر گردیم

کی عشقمان دچار روزمرگی

کی دست به تعمیر علاقه بزنیم

کی تو باز قهر کنی

کی برت گردانم 

کی بچه 

سیسمونی

کی پوشک و عروسک

کی مدرسه اش

کی تعطیلات

ببین

می خواهی بی خیال گفتن دوستت دارم بشوم؟

آخر خود این جمله یک عمر وقت می برد

من با تو

تو را مدام میجویم

لحظه ها،ثانیه ها،ساعت ها

تو را مدام مـــــى خواهم

روزها، عصرها، شب ها

تو را مدام مـــــى بویم

هفته ها، ماه ها، سال ها

من تا همیشه با تو ام

آنقدر که حتى زمان هم با عبور خودش عاشقى مـــــى کند

پیراهنم مـــــى داند

تا در آغوش تو پیدا مـــــى شوم

دست هایم دور تو حلقه مـــــى زنند

و من با عطر موهایت عشق مـــــى بافم

تا انگشت هایم زندگى را لمس کنند

من با تو زنده ام

کسى جز تو در من نیست

کسى جز تو با من نیست

کسى جز تو یادم نیست

هـــــى زندگى....

با هر منطقى حساب کنى "خسته"ام

خواب...خواب...خواب

 

 

خواب خواب خواب

خواب دیدم مادرم هنوز جووونه

پدرم هنوز، بلند ... بلند، میخنده

خواب دیدم یه نفر  که خیلی دوسش دارم، خیلی خیلی دوسم داره

خواب دیدم خدا میگه نصف رویاهاتو الان بهت میدم، نصف دیگه رو از دم قسط، هر ساعتى که بخوای. اصلا هرچی تو بخوای

خواب دیدم همه همدیگرو دوست دارن، خواب دیدم مادر داره شال میبافه، از الان واسه زمستون. 

خواب خواب خواب

خواب دیدم یه نفر میگفت: جنگ رو از لغت نامه دهخدا در آوردند، فقر رو درآوردند، خیانت رو درآوردن، دشمنی رو .... درآوردند.

کاش خوابا واقعی بودن. 

کاش چین به صورت مادرم نمی اُفتاد، پدر هنوز بلند بلند میخندید.

کاش همیشه خواب میموندم

خواب...خواب ... خواب

ذهن آشفته...

دیوانه ات میکند... 

مسأله هایى که در ذهنت به جایى که حل شده باشند

ته نشین شده اند!

شاعر شدم یعنى....

همه چیز از یک هیچ شروع شد

من به هیچ شعرى ایمان نداشتم

تو به هیچ خدایى!

نگاه کن خنده دار نیست؟

یک هیچ ما را به کجا رسانده است!

من شاعرى میکنم 

تو خدایى !؟