پاییز سختى در راه است...

کى میدونه آدما باید چند بار دلتنگ یه چیزى بشن

تا فراموشش کنن؟...

مثلا اگه دلتنگى برگ باشه!!!

و فراموشى پاییز،

آخر پاییز که بشه باید همه برگات بریزه و فراموش کنى

اما

میدونى!!!

من همیشه یه درخت کاجم...

نمى ریزه این دلتنگى ها از تنم...

ته مانده احساس...

دیگَر براى داشتن کسى سماجت نمى کنم...

پرنده اى که عاشق من نباشد...

قفس هم برایش بسازم مـــــى رود...

مـــــى روم تا دود کنم هستى ام را...

‎آن روزها که با تو بودن برایم آرزو بود

‎تمام شد !

‎امروز با تو بودن

‎یا نبودن فرقی ندارد...

‎سیگار باشد و خیابان ...

‎من میروم تا دود کنم هستی ام را ....!!





مگر مـــــى شود...

مگر می‌شود از این همه آدم ؛

یکی تو نباشی ...  ؟!

صبح بخیر

صبح ها با آلزایمر از خواب بیدار میشوم!

اصلاً انگار نه انگار

که دیشب قبل از خواب

چه نفرین هایى که نثارت نمیکردم!

شاید خاصیتِ عشق همین باشد...

بس که نوشتمت...

تو را خودم چشم زدم

بس که نوشتمت میان شعرهایم

بى آنکه اسپند بچرخانم میان واژه هایم

هــِــــه...

مردهاى خوب هرگز نصیب زن هاى خوب نمى شوند

چرا که زن ها؛

عاشق مردهاى بد مـــــى شوند

و 

با مردهاى خوب درد دل مـــــى کنند

ویکتور هوگو

پ.ن.هِـــــــه

برگرد

من شاعرم

واژه هاى خیالم بغض مـــــى خورند

تا انتشار دوباره تو

زیباترین نوشته ام برگرد

نرو...

من شاعرم براى تو

سردرگم...

دیشب

نبودنت آنقدر سنگین و دردناک بود!!!

که به ذهنم خطور کرد

دیگَر به "تو" فکر نکنم

صبح که از خواب بیدار شدم تصمیم گرفتم

به دیشب فکر نکنم...

شب به خیر عزیزم....

خوابیدنى که توش بوس و بغل 

و شب بخیر عزیزم نباشه

کپه ى مرگه....

سلامتى اونایى که امشب باید کپه ى مرگشونو بذارن...!