رهگذر بارانى

با این همه میدان و خیابان چه بگویم؟

با غربت مهمان­کُش تهران چه بگویم؟

حرفِ دلِ من شعر و سکوت و سخنم، شرم

با این زن پتیاره­ی عریان چه بگویم؟

از این یقه آزادیِ میلاد کراوات

بر اسکلتِ فتحعلی­خان چه بگویم؟

از بُغضِ فراموشیِ «همّت» به «مدرّس»

از «باکری» خسته به «چمران» چه بگویم؟

با دخترکِ فال­فروشِ لبِ مترو

یا بیوه زنِ بچّه به دندان چه بگویم؟

زن با غمِ شش عائله با من چه بگوید؟

من با شکمِ گُشنه به ایمان چه بگویم؟

با او که گُل آورده دم شیشه­ی ماشین

از لذّت این شرشر باران چه بگویم؟

دامانِ رها، موی پریشان، منِ شاعر

با خشمِ دو مامورِ مسلمان چه بگویم؟

تا خرخره شهری به لجن رفته و حالا

ماندم که به یک چاک گریبان چه بگویم!؟

مهدى فرجى

صداى آرامش

هووم نفس بکش

همه ی شهر را بوی زن گرفته است

محال است باران

مرد باشد

...

دانلود صداى دلنواز باران🌧🌧🌧

باران که می بارد

باید آغوشی باشد

پنجره نیمه بازی

موسیقی باران

…بوی خاک

…سرمای هوا

گره کور دست ها و پاها

گرمای عریان عاشقی

صدای تپش قلب

خواب هوشیار عصرانه

باران که می بارد باید کسی باشد.....