گمگشته | lost

دکلمه شعر زیبای فروغ فرخزاد با صدای رادیو عاشقی

بعد از آن دیوانگی ها ای دریغ

باورم ناید که عاقل گشته ام

گوئیا او مرده در من کاین چنین

خسته و خاموش و باطل گشته ام

هر دم از آئینه میپرسم ملول

چیستم دیگر به چشمت چیستم؟

لیک در آئینه میبینم که وای

سایه ای هم زانچه بودم نیستم

همچو آن رقاصه ی هندو به ناز

پای میکوبم ولی بر گور خویش

وه که با صد حسرت این ویرانه را

روشنی بخشیده ام از نور خویش

ره نمیجویم به سوی شهر روز

بی گمان در قعر گوری خفته ام

گوهری دارم ولی آن را ز بیم

در دل مرداب ها بنهفته ام

میرم اما نمیپرسم ز خویش

ره کجا...؟ منزل کجا...؟مقصود چیست؟

بوسه میبخشم ولی خود غافلم

کاین دل دیوانه را معبود کیست؟

او چو در من مرد ناگه هر چه بود

در نگاهم حالتی دیگر رفت

گوئیا شب با دو دست سرد خویش

روح بی تاب مرا در بر گرفت

آه... آری...این منم...اما چه سود

او که در من بود آخر نیست  نیست

میخروشم زیر لب دیوانه وار

او که در من بود آخر کیست کیست؟

فروغ فرخزاد