چون همسفر عشق شدى مرد سفر باش...

 

 

 

 

در وصف زن|to describe woman

زخم هاى زنانه سر باز نمیکنند

فقط گاهى میچکند پاى گلدانهاى شمعدانــــى 

گاهى دم میکشند در قورى گل قرمز

گاهى با دستهاى لرزان غذاى محبوبت را هم میزنند.....

او یک "زن"است

زن ''بام نیست

تا برأى هوا خورى به سراغش بروى"آسمان"است پرواز را بیاموز.

سیگار نیست

که بکشى و تمامش کنى"اکسیژن"است او را نفـــس بکش.

روزنامه نیست

که بخوانى و روى نیمکت جا بگذارى"کتاب"است او را زندگى کن.

او یک "زن"است اگر میتوانى "مرد"باش

بس که نوشتمت...

تو را خودم چشم زدم

بس که نوشتمت میان شعرهایم

بى آنکه اسپند بچرخانم میان واژه هایم

ساعت دلتنگى

وقت ِ خواب است و ...

دلم پیش ِ تو سرگردان است ...

شب بخیر ...

ای نَفس ات شرح ِ پرشانی ِ من ...

هیچ کس را به اندازه تو دوست ندارم...

در عالم کودکى به مادرم قول داده بودم که تا همیشه هیچ کس را 

بیشتر از او دوست نداشته باشم

مادرم مرا بوسید و گفت؛

نمى توانى عزیزم!

گفتم:مـــــى توانم من تو را از پدرم و خواهرم و برادرم بیشتر دوست دارم

مادرم گفت: یکــــــــى مـــــى آید که نمى توانى مرا بیشتر از او دوست داشته باشى

نوجوان که شدم دوستى عزیز داشتم

ولى خوب که فکر مـــــى کردم مادرم را دوست داشتم

معلمى داشتم که شیفته اش بودم ولى نه به اندازه مادرم!

بزرگتر که شدم عاشق شدم اولش خیال کردم که نمى توانم به قول کودکیم عمل کنم

ولى وقتى پیش خودم گفتم؛

کدامیک را بیشتر دوست دارى، باز در ته دلم این مادر بود که انتخاب شد

سالها گذشت

یکــــــــى آمد

یکــــــــى که تمام جان من بود

همان روز مادرم با شادمانى خندید و گفت دیدى نتوانستى!

من هر چــه فکر مـــــى کردم او را از مادرم و از تمام دنیا بیشتر مـــــى خواستم

او با آمدنش سلطان قلب من شده بود

من نمى خواستم و نمى توانستم به قول دوران کودکیم عمل کنم

آخر من خودم مـــادر شده بودم...

بانو مراقب باش...

‏

شهرى که فاحشـــــه خانه ندارد عاشـــــق زیاد دارد

هــِــــه...

مردهاى خوب هرگز نصیب زن هاى خوب نمى شوند

چرا که زن ها؛

عاشق مردهاى بد مـــــى شوند

و 

با مردهاى خوب درد دل مـــــى کنند

ویکتور هوگو

پ.ن.هِـــــــه

بى خیال

بــــى خیال را مـــــى شناسى؟

بــــى خیال همان است که وقتى دردى را درمان نیست بکار میبرم...

بیخیـــال...

وقتى اشک هایم از ته دل است و چاره ندارم

بیخیـــال...

وقتى که نادیده گرفته شدم

بیخیــــال...

وقتى که نمى خواهم اشکم سرازیر شود

بیخیـــال...

وقتى که نمى خواهم دردم را به کسى بگویم و مـــــى پرسند

بیخیـــال...

بیخیـــال همان همدم تنهایى من است...

بعد از عبور تو

بعد از عبور تو
حالم در واژه ها نمى گنجد
شعرم از اینکه جا بزنم جا نمى خورد
باید از این سطر پیاده شوم
من عابر کوچه دیگرى هستم
مثل دوستت دارم هایى که نمى شود گفت
یا کافه هایى که نمى شود رفت
بعد از عبور تو دلم براى خودم تنگ مـــــى شود
براى هر چــه از تو ندارم
براى منى که پیش تو جا ماند
لکنت شعرم را ببخش
شاعر تَر بودم اگر عشق 
براى تو مفهوم دیگرى هم داشت