آرام باش...

آرام باش عزیز من ، آرام باش

حکایت دریاست زندگی

گاهی درخشش آفتاب ، برق و بوی نمک ، ترشح شادمانی

گاهی هم فرو می‌رویم ، چشم‌های مان را می‌بندیم ، همه جا تاریکی است

آرام باش عزیز من

آرام باش

دوباره سر از آب بیرون می آوریم

و تلالو آفتاب را می بینیم

زیر بوته ای از برف

که این دفعه

درست از جایی که تو دوست داری ، طالع می شود

تماشاى تو

دلم، دریا به دریا، از تماشای تو می‌ گیرد

دلم دریاست اما از تماشای تو می‌ گیرد

 

جهان زیباست اما مثل مردابی که با مهتاب

جهان رنگِ تماشا از تماشای تو می‌ گیرد

 

نسیم از گیسوانت رد شد و باران تو را بوسید

طبیعت سهم خود را از تماشای تو می‌ گیرد

 

مگو سیاره ‌ها بیهوده بر گرد تو می‌گردند

که این تکرار معنا از تماشای تو می‌ گیرد

 

تو تنها با تماشای خود از آیینه خشنودی

دل آیینه تنها از تماشای تو می‌ گیرد

فاضل نظرى

گوزن هاى جنگل عاشقى | forest deer lover

به جنگ که فکر میکنم زخمى میشوم

به کویر که فکر میکنم ترک بر مـــــى دارم

به آسمان که فکر میکنم پایین مـــــى افتم

هر وقت به جنگل مـــــى اندیشم

گله اى از گوزن ها از رویم رد میشود

جرأت فکر کردن به تو را ندارم

"دریا" نام عمیقى براى یک معشوقه است

و من

هیچوقت شنا کردن بلد نبودم