بس که نوشتمت...

تو را خودم چشم زدم

بس که نوشتمت میان شعرهایم

بى آنکه اسپند بچرخانم میان واژه هایم

ساعت دلتنگى

وقت ِ خواب است و ...

دلم پیش ِ تو سرگردان است ...

شب بخیر ...

ای نَفس ات شرح ِ پرشانی ِ من ...

هــِــــه...

مردهاى خوب هرگز نصیب زن هاى خوب نمى شوند

چرا که زن ها؛

عاشق مردهاى بد مـــــى شوند

و 

با مردهاى خوب درد دل مـــــى کنند

ویکتور هوگو

پ.ن.هِـــــــه

بى خیال

بــــى خیال را مـــــى شناسى؟

بــــى خیال همان است که وقتى دردى را درمان نیست بکار میبرم...

بیخیـــال...

وقتى اشک هایم از ته دل است و چاره ندارم

بیخیـــال...

وقتى که نادیده گرفته شدم

بیخیــــال...

وقتى که نمى خواهم اشکم سرازیر شود

بیخیـــال...

وقتى که نمى خواهم دردم را به کسى بگویم و مـــــى پرسند

بیخیـــال...

بیخیـــال همان همدم تنهایى من است...

بعد از عبور تو

بعد از عبور تو
حالم در واژه ها نمى گنجد
شعرم از اینکه جا بزنم جا نمى خورد
باید از این سطر پیاده شوم
من عابر کوچه دیگرى هستم
مثل دوستت دارم هایى که نمى شود گفت
یا کافه هایى که نمى شود رفت
بعد از عبور تو دلم براى خودم تنگ مـــــى شود
براى هر چــه از تو ندارم
براى منى که پیش تو جا ماند
لکنت شعرم را ببخش
شاعر تَر بودم اگر عشق 
براى تو مفهوم دیگرى هم داشت

برگرد

من شاعرم

واژه هاى خیالم بغض مـــــى خورند

تا انتشار دوباره تو

زیباترین نوشته ام برگرد

نرو...

من شاعرم براى تو

آرام بنویس...

بانو

وقتى از عشق مـــــى نویسى

مراقب اطرافت باش

همیشه هستند کسانى که

حتى نوشتن از عشق را گناه مـــــى دانند

کسانى که فکر مسمومشان آزارت مـــــى دهد

از آغوش نگو

که به جرم روسپیگرى واژه هایت

محکوم به سنگسارت مـــــى کنند

از عشق که مـــــى نویسى

آرام بنویس....

شب به خیر عزیزم....

خوابیدنى که توش بوس و بغل 

و شب بخیر عزیزم نباشه

کپه ى مرگه....

سلامتى اونایى که امشب باید کپه ى مرگشونو بذارن...!

لالایـــــى | Lullabies

عاشق که میشوى 

لالایـــــى خواندن هم یاد بگیر

شب هاى باقى مانده عمرت

به این ســـادگى صبح نخواهد شد

جمعه هم روز قشنگى ست...

صبحِ حسرت

ظهر دورى

شب بى حوصلگى

جمعه هم روز قشنگى است 

اگر بگذارند...