زخم

دگر آن شبست امشب که ز پی سحر ندارد
من و باز آن دعاها که یکی اثر ندارد
من و زخم تیز دستی که زد آنچنان به تیغم
که سرم فتاده برخاک و تنم خبر ندارد
همه زهر خورده پیکان خورم و رطب شمارم
چه کنم که نخل حرمان به از این ثمر ندارد
ز لبی چنان که بارد شکرش ز شکرستان
همه زهر دارد اما چه کند شکر ندارد
به هوای باغ مرغان همه بالها گشاده
به شکنج دام مرغی چه کند که پر ندارد
بکش و بسوز و بگذر منگر به این که عاشق
بجز این که مهر ورزد گنهی دگر ندارد
می وصل نیست وحشی به خمار هجر خو کن
که شراب ناامیدی غم درد سر ندارد
 
وحشی بافقی

چاله هاى قلبم...

میگن وقتی یکی دوسِت داره همه چاله چوله های تو رو بلده..

میدونه واسه چی ناراحتی

یا وقتی خوشحال میشی چشمات چه شکلیه..

میدونه چه جوری بخندوندت

یا چه جوری اشکاتو پاک کنه...

بهونه ها تو میشناسه...

اینکه یکی چاله چوله هایِ قلبتو پر کنه عالیه..

اما وای به حال وقتی که به هر دلیلی دیگه دوست نداشته باشه..!

میشه مثه تیر خلاص

درست وسطه قلبت..

چون اون بیشتر از هرکسی میدونه 

تو از چی میترسی

چیو دوست نداری

چی حالتو بد میکنه...

و...

مردن تو از جایی شروع میشه که واسه خوب بودنت تلاش که نمیکنه هیچ،

به چاله های قلبتم لگدهای محکم تر میزنه..

اینکه یکی شمارو بلد باشه هم عاشقانه اس هم ترسناک...

مواظب باشید که غافلگیر نشید!