باز هم انس انسان و طبیعت
به طبیعت که میرم حال عجیبى پیدا میکنم
واسه خلوت خودم یه گوشه اى رو انتخاب میکنم
یه گوشه اى از این دنــیاىِ بزرگ
انگار خودمو لا به لاى این شاخ و برگا تو دل رود خونه ها ،پیدا میکنم
دارم قدم به قدم لحظه به لحظه خدامو کنارم حس میکنم
وجودم پر از شعف میشه
من و طبیعتِ خدا و یک دوربین عکاسى
با یه کوله
یه کوله پر عشق
مـــــى دوم و مـــــى دوم....
این براى من لذت بخش ترین کار دنیاست...
همه چیز از یک هیچ شروع شد
من به هیچ شعرى ایمان نداشتم
تو به هیچ خدایى!
نگاه کن خنده دار نیست؟
یک هیچ ما را به کجا رسانده است!
من شاعرى میکنم
تو خدایى !؟
