گاهى دلت تنها هواى گریه را دارد
گاهى هواى رفتنى تا نا کجا دارد
گاهى اگر از غُصِه و دلتنگیت هر روز
صد بار در ساعت بمیرى باز جا دارد
مانند تنهایى در این دنیا عذابى نیست
هر لحظه مـــــى گویم عجب صبرى خدا دارد
آشوبم و در انتظار یک نَفَر باران
گُمْگَشته ى قلب مرا این ابر ها دارند
