پرواز را به خاطر بسپــــار | remember flight

 

 

 

دلم گـــرفته است....

.

دلم گـــرفته است......

.

به ایوان میروم و انگشتانم را بر پوست کشیده شب میکشانم

چراغ هاى رابطه تاریکـــند..

چراغ هاى رابطه تاریکــــند....

کسى مرا به آفتاب معرفـــى نخواهد کرد

کسى مرا به میهمانى گنجشک ها نخواهد برد

پرنده مردنــــى ست

پرواز را به خاطر بسپــــار....

.

.

پرنده مردنــــى ست.....

فروغ فرخزاد

گمگشته | lost

دکلمه شعر زیبای فروغ فرخزاد با صدای رادیو عاشقی

بعد از آن دیوانگی ها ای دریغ

باورم ناید که عاقل گشته ام

گوئیا او مرده در من کاین چنین

خسته و خاموش و باطل گشته ام

هر دم از آئینه میپرسم ملول

چیستم دیگر به چشمت چیستم؟

لیک در آئینه میبینم که وای

سایه ای هم زانچه بودم نیستم

همچو آن رقاصه ی هندو به ناز

پای میکوبم ولی بر گور خویش

وه که با صد حسرت این ویرانه را

روشنی بخشیده ام از نور خویش

ره نمیجویم به سوی شهر روز

بی گمان در قعر گوری خفته ام

گوهری دارم ولی آن را ز بیم

در دل مرداب ها بنهفته ام

میرم اما نمیپرسم ز خویش

ره کجا...؟ منزل کجا...؟مقصود چیست؟

بوسه میبخشم ولی خود غافلم

کاین دل دیوانه را معبود کیست؟

او چو در من مرد ناگه هر چه بود

در نگاهم حالتی دیگر رفت

گوئیا شب با دو دست سرد خویش

روح بی تاب مرا در بر گرفت

آه... آری...این منم...اما چه سود

او که در من بود آخر نیست  نیست

میخروشم زیر لب دیوانه وار

او که در من بود آخر کیست کیست؟

فروغ فرخزاد

پرى کوچک غمگین | sad little fairy

من پرى کوچک غمگینى را میشناسم

که در اقیانوسى مسکن دارد

و دلش را در یک نى لبک چوبین مى نوازد

مـــــى نوازد آرام آرام

پرى کوچک غمگینى که شب از یک بوسه مـــــى میرد

و سحرگاه از یک بوسه به دنیا خواهد آمد

فروغ فرخزاد

طناب دار | corded

و این جهان به لانه ى ماران مانند است

و این جهان پر از صداى حرکت پاهاى مردمى ست

که همچنان که تو را میبوسند

در ذهن خود طناب دار تو را مـــــى بافند

فروغ فرخزاد

مغز هاى هرزه | The brain of a bitch

فروغ فرخزاد

خسته ام از عشق هم | I'm tired of love

به رنگ شعر

دیگرم گرمى نمیبخشى

عشـــق اى خورشید یخ بسته

سینه ام صحراى نومیدیست

خسته ام، از عشق هم... خسته

فروغ فرخزاد

شب

من از نهایت شب حرف می زنم

من از نهایت تاریکــــى

و از نهایت شب حرف می زنم...

 

اگر به خانه ی من آمدی

برای من

ای مهربان!

چراغ بیاور

و یک دریچه که از آن

به ازدحام کوچه ی خوشبخت بنگرم ...

 

"فروغ فرخزاد"