سقوط خیال

دلم خیس است

از لمس انتظارى قدیمى

از آهنگ ثانیه هاى نبودنت

که کنار قدم هایم

قدم مـــــى زند

تنهاییم را مـــــى تکانم در باد

و سقوط مـــــى کنم

از خانه ى خیال تو

که اتاق زخم هایش اندازه زندگى نیست

من با تو

تو را مدام میجویم

لحظه ها،ثانیه ها،ساعت ها

تو را مدام مـــــى خواهم

روزها، عصرها، شب ها

تو را مدام مـــــى بویم

هفته ها، ماه ها، سال ها

من تا همیشه با تو ام

آنقدر که حتى زمان هم با عبور خودش عاشقى مـــــى کند

پیراهنم مـــــى داند

تا در آغوش تو پیدا مـــــى شوم

دست هایم دور تو حلقه مـــــى زنند

و من با عطر موهایت عشق مـــــى بافم

تا انگشت هایم زندگى را لمس کنند

من با تو زنده ام

کسى جز تو در من نیست

کسى جز تو با من نیست

کسى جز تو یادم نیست

نگاه کن

از شیشه قطار رفتنـــت 

نگاه کن

به حقیقتى که نیستـــــى 

به دروغــى که خوبـــــــم

به فرصتى که نبـــــــــود

به طاقتـى که نـــــــدارم

از شیشه قطار رفتنـــت 

نگاه کن

به توهم خیس چشمهایم

به حقیقت خشک زندگـى

به من

به ایستگاه

به ما که عبور را به تماشا نشسته ایم

از شیشه قطار رفتنـــت

نگاه کن

بعد از تو مردن کار سختى نیســــــت

مثل یک مرگ تدریجى زمستانـــــیست

دستى که براى رفتن تکان دادى.....

چون همسفر عشق شدى مرد سفر باش...

 

 

 

 

بعد از عبور تو

بعد از عبور تو
حالم در واژه ها نمى گنجد
شعرم از اینکه جا بزنم جا نمى خورد
باید از این سطر پیاده شوم
من عابر کوچه دیگرى هستم
مثل دوستت دارم هایى که نمى شود گفت
یا کافه هایى که نمى شود رفت
بعد از عبور تو دلم براى خودم تنگ مـــــى شود
براى هر چــه از تو ندارم
براى منى که پیش تو جا ماند
لکنت شعرم را ببخش
شاعر تَر بودم اگر عشق 
براى تو مفهوم دیگرى هم داشت

برگرد

من شاعرم

واژه هاى خیالم بغض مـــــى خورند

تا انتشار دوباره تو

زیباترین نوشته ام برگرد

نرو...

من شاعرم براى تو

واى، من چقدر باتو ام...

بى آنکه دریایم

در من فکر شدى

عشق شدى

جان شدى

من با تو همیشه روزم

مثل خورشیدى نگاهت را به من بده

بتاب

در من نور بریز

واى من چقدر باتو ام

تو نیستـــــى...

تو نیستـــــى و من براى بودنم

هنوز

بودنت را جشن میگیرم

بهترین آواز من به خوابم بیا

دل من خداحافظ را نمى فهمد